சிறந்த முன்னேற்பாடு :
ஆரம்பமாக,நான் ஒரு கூட்டம்,நெருங்கிய நண்பர்களுக்கிடையில்,ஹோச்டேளில் கூட்டினேன்.நான்,செமி,குண்டன்,பாண்டி,கட்டையன்,ஆனந்தன் ஆகியோர் ,அதில் அடக்கம்.நாம் ஒரு குழுவாக,சேர்ந்து ,எல்லாவற்றிலும் பகிர்ந்து கொண்டால் என்ன என்ற ஆலோசனையை முன் வைத்தேன்.உடனடியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. டே ஸ்காலர் நண்பன் கரயானையும் அதில் சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டுகோள் வைத்தோம்.அவனுடைய குணத்திற்கு ,யார் மறுப்பு தெரிவிப்பார்கள்.சேர்க்கப்பட்டான். எட்டு பேர் குழு ரெடி.ஒவ்வருவரும்,தலா ருபாய் இரண்டாயிரம் ,பங்கு செலுத்த வேண்டும் என்று முடிவு செய்தோம்.என்னை தலைவராகவும்[Chief Operations Manager?],கட்டையனை காசாலரகவும்[ Chief Financial Officer?],பாண்டியை உணவு மெனு சொல்லுபவராகவும் [Chief Food Indenter?- அன்று நாங்கள் கொடுத்த பொறுப்பினால் ,இன்று இந்திய உணவுக் கழகத்தில் ,மிகப் பெரிய அதிகாரி] தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது.தேவைப்படின்,கரையானை துணை C.F.O., and குண்டனை துணை C.F.I. ஆகவும் பயன்படுத்தலாம் என்றும் முடிவெடுத்தோம்.பயணத்திற்கு தேவையான பொருட்கல் வாங்க ,புரசையில் உள்ள ,எனது உறவினர் பணிபுரியும் "கோல்ட் இஸ் கோல்ட் " கடைக்கு சென்று ,பக்கெட்-சக்-சோப்பு-துணி கட்ட கயிறு-கிளிப்கள்-பவுடர்-உதிரி சாமான்கள் ஆகியவை வாங்கினோம்.ஆயிரத்து ஐநூறு ருபாய் வந்ததை ,என் உறவினர் ,அசல் விலை போட்டு ,எண்ணூறு ஆக்கினார்.ரயில் ஏறும் போது ,கரையானுக்கு ஆச்சர்யம்-நம்பவில்லை என்நூரா என்று கேட்டான்.மிக முக்கிய பொருளாகிய ,கேமரா யாரிடமும்-எந்த வீட்டிலும் கிடையாது.மிக அறிய பொருள் அன்று,மிக சிறிய பொருள் இன்று.என் அண்ணனின் ,நண்பரிடம் சென்று கஷ்டப்பட்டு வாங்கி வந்தேன்.அந்த யாஷிகா மூலம் எடுத்த படங்களைத்தான் ,இந்த தொடரில் பார்க்கப்போகிறீர்கள்.
குறிப்பு: இந்த தூறினால் ,ஒரு வருத்தப்படவேண்டிய விசயமும் ,என் வாழ்வில் நடந்தது-அது தான் டூரிநூடே நிகழ்ந்த ,என் அண்ணனின் திருமணத்தில் ,நான் கலந்துகொள்ளாதது.ஏனெனில்,டூர் அறிவிக்கப் படுவதற்கு முன்பே ,திருமண தேதி,மண்டபம் குறிக்கப்பட்டு விட்டது.திருமணத்திற்காக,டூர் வரவில்லையெனில்,ஒரு வருடம் லாப்ஸ் ஆகி விடும் ,என்பதால்,என் தந்தை சம்மதிக்கவில்லை;-என் அண்ணன்-படிப்பு தான் முக்கியம்;நீ எங்கிருந்தாலும் ,உன் பிரார்த்தனை எனக்குண்டு என்று கூறி வாளியனுப்பிவைத்தார்கள் .அப்பேற்பட்ட அண்ணன்,என்று எங்களிடம் இல்லை.கண்ணீர் மல்குகிறது.
தொடரும்,
பாய்.
yes bhai i know the pain of losing a brother at such young age. i remember the small hand bag you and balu had managing our accounts daily. And ganesa pandian enquiring at every hotel whether they will serve rice.
பதிலளிநீக்குKaraiyan.
@ bhai and karayan - sorry once again for your losses. May you continue to celebrate the good memories of your brothers in your lives and may God comfort you.
பதிலளிநீக்குRegarding the rice trauma - oh my biggest weakness in life is rice.. I remember at Ajanta Ellora caves where we got some dried roti and potato curry of some sort and there was no rice and I lost it. I was crying and GFK, Langudu and Baagavadar can attest to this. It was torture. But I got over that eventually after 16 yrs. (Now I allow myself only one - two cups of cooked rice per week!)
Bagavadar used to have his bottle of paruppu podi wherever we went and would whisk it out at every hotel! It was so funny. He would be asking for ghee at these hotels so he can mix his parruppu podi and rice and ghee to eat with oorghai. Those were some good times!
A photo with the cash bag in hand ,will come soon.
பதிலளிநீக்குBHAI.