நவீன விவசாயியின் கசப்பு அனுபவம்

பிழைப்பு தேடி வெளிநாடு சென்றுள்ள பெரும்பாலான மக்களின் கனவுகளில் ஒன்று தாய் நாட்டுக்கு திரும்பி சொந்தமாக விவசாயநிலம் வாங்கி பலவிதமான பயிர்களை உற்பத்தி செய்ய வேண்டும் என்பதுதான். எனக்கும் அந்த எண்ணம் வந்ததில் ஒன்றும் ஆச்சர்யமில்லை, மனைவி குழந்தைகளின் பிரிவு, தாயாரின் புலம்பல்கள், மாமனாரின் அறிவுரைகள் என பலவும் சேர்ந்து தாய்நாட்டிற்கு திரும்ப வேண்டும் என்ற முடிவை இறுதியாக்கியது. வெளிநாட்டில் சேர்த்த பணத்தில் ஏழு ஏக்கர் நிலத்தை வாங்கி விவசாயம் செய்யும் முடிவுடன் தாயகம் திரும்பினேன். நம் நிலத்தில் வருடம் முழுவதும் விவசாயம் செய்ய முடியாது, வருடத்தில் நான்கு மாதம் தான் தண்ணீர் இருக்கும், அதுவும் கர்நாடக காரன் மனது வைத்தால் தான் என்பது பின்னர் அறிந்து கொண்டேன்... வெளிநாட்டிலிருந்து திரும்பி வந்தவன் கோடி கோடியாய் வைத்திருப்பான், அவனிடம் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் கொள்ளை அடிக்கலாம் தவறில்லை என்ற மனோபாவம் தாயகத்தில் பலருக்கும் உண்டென்பதையும் இங்கு வந்த பின்னர்தான் அறிந்தேன்...வருடம் முழுதும் வருமானம் வேண்டுமென்றால் விவசாயத்துடன் கோழி வளர்த்தால் குபேரனாகலாம் என நம் நண்பர்களின் சிலர் அறிவுறுத்தினர், அந்த திட்டம் சரிஎனபட்டதால் அந்த வழியிலேயே செல்ல முடிவெடுத்து உலகின் பழம் தொழிலான விசாயியாக முடிவெடுத்தேன்...

தஞ்சையில் விவசாயியாக இருப்பவனின் கஷ்டம் அதில் இருப்பவனுக்குதான் தெரியும், விதைத்து நாற்று தயாராக இருக்கும் நிலையில் தண்ணீர் இருக்காது, தண்ணீர் வந்து நிலத்தை உழுது தயார் படுத்தி நாற்று நட முடிவு செய்தால் கூலி தொழிலாளர் கிடைக்க மாட்டார்கள், நாற்று இருபது இருபத்தைந்து நாட்களுக்கு மேற்பட்டு பிடுங்கி நட்டால், வேர்கள் நன்றாக பரவாமல் மகசூல் குறைந்து விடும், இந்த நிலை அனுபவித்து பார்த்தவருக்கு நன்றாக புரியும்.
தொடரும் .......