செவ்வாய், ஜனவரி 31, 2012

திரும்பி வந்துவிடு என் துபாய் கணவா....


திரும்பி வந்துவிடு என் துபாய் கணவா....
> வாழ்வின் அர்த்தம் புரிந்து வாழலாம்!
> சத்தமில்லாமல் சமையலறை நுழைந்து முத்தம் கொடுத்து விட்டு ஓடுகிறாய்!
> என் பசி மறந்து உனக்காகக் காத்திருக்கும் பொழுது
> காத்திருக்கவேண்டாமென கண்டித்து விட்டு.. ஒரு கையால் இரு இதழுக்கு ஊட்டுகிறாய்!
> சாதிச்சான்றிதழுக்காக லஞ்சம் கொடுத்துவிட்டு
> கெஞ்சுபவனைப்போல... மல்லிகைப்பூ தந்துவிட்டு மன்றாடுகிறாய்!
> பள்ளிக்கு செல்லமறுத்து தூங்குவதாய் நடிக்கும்
> சின்னப்பையனைபோல... மடியில் படுத்துக்கொண்டு எழ மறுக்கிறாய்!
> அம்மா வருவதாக பாசாங்கு செய்யும்பொழுது...
> பதறி எழுந்து நிலை உணர்ந்து சிரிக்கிறாய் !
> கை இழுத்து வைத்து குளிக்க வைக்க முயலும்போது
> குளிரடிப்பதாய் கூறி - ஒரு குழந்தையை போல அழுகிறாய் !
> மறைந்திருந்து கட்டிப்பிடிப்பாய்... கையிலிருப்பதை தட்டிப்பறிப்பாய்
> கெஞ்சுவதும்... மிஞ்சுவதும்...
> அழுவதும்... அணைப்பதும்...
> கண்டிப்பதும்... கண்ணடிப்பதும்...
> இடைகிள்ளி... நகை சொல்லி...
> அந்நேரம் சொல்வாயடா "அடி கள்ளி "
> இவையெல்லாம் இரண்டே மாதம் தந்துவிட்டு...
> எனைத் தீயில் தள்ளி வாழ்வு அள்ளிச் சென்றுவிட்டாய்...
> என் துபாய் கணவா! கணவா - எல்லாமே கனவா?
> கணவனோடு இரண்டு மாதம்... கனவுகளோடு இருபத்தி இரண்டு மாதமா...?
> 12 வருடமொருமுறை குறிஞ்சிப்பூ ... 5 வருடமொருமுறை ஒலிம்பிக்....
> 4 வருடமொருமுறை உலகக் கோப்பை கிரிக்கெட்... .....
> 2 வருடமொருமுறை கணவன் ...
> நீளும் பட்டியலோடு நீயும் இணைந்துகொண்டாய்!
> இது வரமா ..? சாபமா...?
> அழகுக்காய் பிணத்தின் சாம்பலில்... முகம் பூசுவோர் உண்டோ ?
> கண்களின் அழுகையை... கண்ணாடி தடுக்குமா கணவா?
> நான் தாகத்தில் நிற்கிறேன் - நீ கிணறு வெட்டுகிறாய்
> நான் மோகத்தில் நிற்கிறேன் - நீ விசாவை காட்டுகிறாய்
> திரும்பி வந்துவிடு என் துபாய் கணவா... வாழ்வின் அர்த்தம் புரிந்து வாழலாம்
> விட்டுகொடுத்து.... தொட்டு பிடித்து...
> தேவை அறிந்து... சேவை புரிந்து...
> உனக்காய் நான் விழித்து... எனக்காக நீ உழைத்து...
> தாமதத்தில் வரும் தவிப்பு... தூங்குவதாய் உன் நடிப்பு...
> வார விடுமுறையில் பிரியாணி.... காசில்லா நேரத்தில் பட்டினி...
> இப்படிக் காமம் மட்டுமன்றி எல்லா உணர்ச்சிகளையும் நாம் பரிமாறிக்கொள்ளவேண்டும்
> இரண்டு மாதம் மட்டும் ஆடம்பரம் உறவு உல்லாச பயணம்..
> பாசாங்கு வாழ்க்கை புளித்து விட்டது கணவா!
> தவணைமுறையில் வாழ்வதற்கு வாழ்க்கை என்ன வட்டிக்கடையா?
> எப்பொழுதாவது வருவதற்கு நீ என்ன பாலை மழையா ?
> இல்லை ஓட்டு வாங்கிய அரசியல்வாதியா ?
> விரைவுத்தபாலில் காசோலை வரும் காதல் வருமா ?
> பணத்தைத் தரும்... பாரத வங்கி ! பாசம் தருமா?
> நீ இழுத்து செல்கின்ற பெட்டியோடு ஒட்டியிருக்கிறது என் இதயம்
> அனுமதிக்கப்பட்ட எடையோடு அதிகமாகிவிட்டதால்
> விமான நிலையத்திலேயே விட்டுவிட்டாயோ என் இதயத்தை?
> பித்தளையை எனக்கு பரிசளித்துவிட்டு... நீ தங்கம் தேடி துபாய் சென்றாயே?
> பாலையில் நீ! வறண்டது என் வாழ்வு!
> வாழ்க்கை பட்டமரமாய் போன பரிதாபம் புரியாமல்
> ஈச்சமரம் பக்கம் நின்று எடுத்த புகைப்படம் அனுப்புகிறாய்!
> உன் துபாய் தேடுதலில்... தொலைந்து போனது - என் வாழ்க்கையல்லவா..?
> விழித்துவிடு கணவா! விழித்து விடு - அந்த கடவுச்சீட்டு வேண்டாம்...
> கிழித்துவிடு!
> விசாரித்து விட்டு போகாதே கணவா விசா ரத்து செய்துவிட்டு வா!
> (இல்லையேல் விவாக ரத்து
Courtesy Facebook

13 கருத்துகள்:

  1. yerkanave karaiyan ithu pola 1 post panniyathaaga gnaabagam....
    irunthaalum pravayillai ... irukkattum

    பதிலளிநீக்கு
    பதில்கள்
    1. Thanks senthil for posting this. This kavithai reminds of every expatriate's life in a foreign country. I experienced and experiencing the pain and frustration of an expatriate...How many missed auspicious occasions,death of close relatives,etc.etc..every time i leave india with a heavy heart...
      அனுமதிக்கப்பட்ட எடையோடு அதிகமாகிவிட்டதால்
      > விமான நிலையத்திலேயே விட்டுவிட்டாயோ என் இதயத்தை
      it is not true, because i travel with a heavy heart i cant carry more........
      karaiyan.

      நீக்கு
  2. perhaps i donno the real pain of leaving home
    but still i can experience it every Monday
    when uma leaves me and the kids for her higher studies..
    and how the hell i hate meetings, trainings, and transfers when i have to b away from home;
    also, we both shunned many oppurtunities to do research in australia , newzealand and some other countries just b'cos we di'nt want to leave our family,relatives friendsand our own place.

    பதிலளிநீக்கு
  3. Experiencing it five days a week is nothing that too when you are in "Kooppidu thooram" An expatriate like me(living in saudi), it is not easy to leave when i need, there are so many formalities, i have to get my passport from my sponsor, he should get a exit re-entry visa stamped on my passport, then only i can leave the country..all these procedures take at least a day( a day if the sponsor can be communicated, but there are many instances the sponsor being unreachable or unwilling to let the employee go) and getting a flight ticket at the shortest time...Nowadays big companies like ours the procedure of exit re-entry is done electronically on net but still we cant have the passports, it should be with the sponsor only.
    Karaiyan.

    பதிலளிநீக்கு
  4. hmmmmmmmm kashtam thaan..

    purinthu kolla mudigirathu...

    indhiavukku nirantharamaaga varum ennam unda?

    பதிலளிநீக்கு
  5. even after spending 16 yrs in pondy i dont feel at home.....
    the real home is the place u spent ur child hood days with ur parents and friends/relatives in ur native place and where most people knew u as a kid

    பதிலளிநீக்கு
  6. I too have the same feeling as most of the days in a month on tour and away from family.
    But what to do..? All in the game.
    Chocks

    பதிலளிநீக்கு
  7. Folks - I can relate to all of you and specially with Karayaan, the thought of not being home when you want is especially hard. But then there is a part of me that can never relate to folks at home now because they have outgrown that phase and I am still stuck in the year that I left India. So now I don't fit in completely neither at home nor here so then I feel totally lost and confused. As Chocks says it is all in the game.. I also know that if I never left India I would always wonder what it would have been. But now that I know, I find myself even more confused.
    Gujili

    பதிலளிநீக்கு
  8. But then there is a part of me that can never relate to folks at home now because they have outgrown that phase and I am still stuck in the year that I left India. So now I don't fit in completely neither at home nor here so then I feel totally lost and confused. As Chocks says it is all in the game..

    remarkable angie......
    I see the pain in ur eyes and ur heart

    பதிலளிநீக்கு
    பதில்கள்
    1. I always keep trying to get a job in india, my field is a bit narrow and difficult to get a job. More interestingly, when i said i want to leave, my boss gave me 50% increment. I dont thik i can get this salary in india. Another dilemma is in India i have to start fresh again, i am unknown to the horse owners in india, here i am known to every thoroughbred horse owner.
      Karaiyan.

      நீக்கு
  9. என்ன,ஆல் இன் தி கேம்?
    ஃ பாமிளியையும் கூட கூப்பிட்டு போகவேண்டியது தானே!
    பாய்.

    பதிலளிநீக்கு