பிளாக்கில் எழுதி ரொம்ப நாள் ஆகி விட்டது.....நேற்று என் மனைவி , என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு எல்லாம் ரொம்ப நாட்களாக பதிவுகளையே காணோம் என்று கேட்ட வுடன்தான் உரைத்தது....நம்மோட ரசிகைக்காகவாவது உடனே எழுத வேண்டுமென்று...வேலைப்பளு என்றெல்லாம் காரணம் சொல்ல முடியாது, சரியாக சொல்ல வேண்டுமென்றால் சோம்பேறித்தனம். நடுவில் சென்னைக்கு ஒருவார விஜயம் செய்தது பற்றி எழுத வேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டே இருந்தேன், ஆனால் என்ன காரணமோ தெரிய வில்லை தள்ளி போய்க்கொண்டே இருந்தது...
ஒவ்வொரு வருடமும் சென்னை செல்லும்போதும் நம்மூரில் நடக்கும் மாற்றங்களை பார்த்து வியப்படைவது உண்டு, ஆனால் சமீப காலங்களில் நம்மூரில் நடக்கும் மாற்றங்கள் கொஞ்சம் கவலை அடைய வைக்கிறது...மக்கள் ஒரு வகையான இறுக்கத்தில் இருப்பது நன்றாகவே தெரிகிறது. எல்லோரும் ஒருவகையான டென்ஷனில் திரிகிறார்கள் என்று கூறினால் மிகை ஆகாது...இன்றைய நிலையில் அலுவலகத்திற்கு சரியான நேரத்தில் சென்றடைவோமா என்ற நினைப்பே ஒரு டென்ஷன்தான்...அலுவலகம் சென்றடைந்தவுடன் அங்கு பணி நிமித்தமான டென்ஷன்கள் தனி. அடுத்தது பெரும்பாலனா மக்கள் ரத்த அழுத்தம், சர்க்கரை வியாதி, கொலேச்டிரால் என்று ஏதாவது ஒரு வியாதிக்காக சிகிச்சையில் இருப்பது. இதுவல்லாமல் டாஸ்மாக் பெரும்பாலானவர்களுக்கு அத்தியாவசியம் என்றாகி விட்டது. பணக்காரர்கள்தான் என்றில்லாமல் அன்றாடம் காய்ச்சிகளும் பார்ட்டி என்று கூடி குடித்து கொண்டாடுவது என்பது ஒரு கெளரவம் என்றாகி விட்டது. கைநிறைய சம்பாதிப்பவர்கள் கூட மேலும் மேலும் சம்பாதிக்க வேண்டும் என்ற நினைப்பிலேயே இருப்பதால் சம்பாதித்ததை அனுபவிக்கிறார்களா என்றால் இல்லை என்றே கூற வேண்டும்...
புலம்பல்கள் தொடரும்....
கரையான்.
ஒவ்வொரு வருடமும் சென்னை செல்லும்போதும் நம்மூரில் நடக்கும் மாற்றங்களை பார்த்து வியப்படைவது உண்டு, ஆனால் சமீப காலங்களில் நம்மூரில் நடக்கும் மாற்றங்கள் கொஞ்சம் கவலை அடைய வைக்கிறது...மக்கள் ஒரு வகையான இறுக்கத்தில் இருப்பது நன்றாகவே தெரிகிறது. எல்லோரும் ஒருவகையான டென்ஷனில் திரிகிறார்கள் என்று கூறினால் மிகை ஆகாது...இன்றைய நிலையில் அலுவலகத்திற்கு சரியான நேரத்தில் சென்றடைவோமா என்ற நினைப்பே ஒரு டென்ஷன்தான்...அலுவலகம் சென்றடைந்தவுடன் அங்கு பணி நிமித்தமான டென்ஷன்கள் தனி. அடுத்தது பெரும்பாலனா மக்கள் ரத்த அழுத்தம், சர்க்கரை வியாதி, கொலேச்டிரால் என்று ஏதாவது ஒரு வியாதிக்காக சிகிச்சையில் இருப்பது. இதுவல்லாமல் டாஸ்மாக் பெரும்பாலானவர்களுக்கு அத்தியாவசியம் என்றாகி விட்டது. பணக்காரர்கள்தான் என்றில்லாமல் அன்றாடம் காய்ச்சிகளும் பார்ட்டி என்று கூடி குடித்து கொண்டாடுவது என்பது ஒரு கெளரவம் என்றாகி விட்டது. கைநிறைய சம்பாதிப்பவர்கள் கூட மேலும் மேலும் சம்பாதிக்க வேண்டும் என்ற நினைப்பிலேயே இருப்பதால் சம்பாதித்ததை அனுபவிக்கிறார்களா என்றால் இல்லை என்றே கூற வேண்டும்...
புலம்பல்கள் தொடரும்....
கரையான்.
After living for more than four decades in this world, I have realized one thing - the more you have the more unhappy the person is. Unfortunately everything in this world brings only temporary satisfaction. Yes life is stressful with job, kids, marriage, home, mortgage etc etc but life is also very short. So much as I am filled with negativity sometimes it feels good to stop and think of all the good things and be grateful. It is OK to be negative and stressed but the key is to not dwell on it and move on. At least that has helped me and most importantly iraivan mel ulla nambikkai. That is the only thing that takes me everyday or else I would have long gone from this earth!!
பதிலளிநீக்குGujili